A mafia prawnicza obiecuje żyć długo i dostatnio.
Lubię wypowiadać się na tematy, w których trzeba zająć stanowisko w kwestiach prawnych. Gdy więc doczytałem się, że mafia prawnicza proponuje klientom banków poniżyć się jeszcze raz, klęknąć na kolana, posypać głowę popiołem i prosić banskterów o łaskę, czyli przeliczenie złotówek banskterskich na złotówki zarobione krwiawicą klientów, to włączyłem się do ogólnonarodowej dyskusji, pokazując w jaki sposób prawo bankowe stoi na straży interesów klientów.
W całym Salonie nie znalazł się ani jeden czytelnik, który zrozumiałby i poparł moje stanowisko, ale życie, krok po kroku dowiodło, że to ja mam rację.
Prawnicy, jeden po drugim, zaczęli zajmować stanowisko identyczne z moim, czego dałem wyraz w kolejnej notce, publikując stanowisko w tej sprawie jednego przedstawiciela mafii prawniczej, p. Barbary Garlacz, radcy prawnego w kancelarii Harvest Legal House (co ciekawe – przed moją publikacją żaden prawnik nie sugerował nawet takiego rozwiązania!!!)
To był wyśmienity krok, gdyż przełamał apatię środowiska prawniczego i ściągnął na mój blog aż 2 przedstawicieli tego mafijnego środowiska.
Ja od zawsze z podziwem obserwuję przedstawicieli tego środowiska. Nikt tak jak oni nie potrafi przerobić rzeczywistości tak, że gwałciciel czuje się gwiazdą i bohaterem, a ofiara będzie odarta z tych resztek godności, które jej jeszcze zostały.
Najlepszy i najbardziej aktualny przykład to funkcjonowanie mafii komorniczej wewnątrz mafii prawniczej.
Gdyby głębiej pogrzebać, to okazałoby się, że wcale nie jest lepiej w mafii notarialnej.
Wniosek: to środowisko tak ma, że przy nim Al Capone, to sześciorka z Czikago.
Swoje rozważania dotyczące problemu kredytów hipotecznych w tak zwanej walucie "złotówce denominowanej do CHF" oparłem na jednym, jedynym artykule ustawy "Prawo bankowe", a mianowicie tym, w którym są zawarte wymagania dotyczące umowy kredytu:
Art. 69. 1. Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel ...
2. Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:
1) strony umowy;
2) kwotę i walutę kredytu;
Kluczowy jest w tym przypadku wymóg określenia umowie waluty kredytu, a ponieważ nie ma takiej waluty na świecie jak "złoty denominowany do CHF", więc banki wypłacały ZŁOTóWKI.
Wniosek: Kliencie! Dostałeś złotówki, to spłacaj złotówki i spłacaj ich tylko tyle ... ile dostałeś, a jak bank wystąpi do ciebie z jakimiś innymi żądaniami, to idź do sądu z żądaniem oddalenia bezzasadnych żądań banku!
Moi czytelnicy albo nie zrozumieli mojego wywodu, albo w niego nie uwierzyli (identycznie jest z moim wywodem dotyczącym formuły E=mc2, fałszywie przypisywanej Einsteinowi), czego świadectwem jest to, że nikt nie poparł tego stanowiska.
Znalazło się jednak dwóch czytelników, związanych z środowiskiem prawniczym, którzy podjęli ze mną dyskusję na tematy ... związane ze wsyzstkim, tylko nie z poruszonym zagadnieniem, to jest kredytami.
W charakterystyczny dla siebie sposób, zamiast wypowiedzieć się na temat interpretacji art.69 ustawy prawo bankowe w kontekście kredytów w "złotówkach denominowanych do CHF", prawnik z wykształcenia i profesji, wrzucił do dyskusji problem nawet nie związany z prawem bankowym.
Ten trep doszedł do wniosku, że najłatwiej będzie poniżyć mnie metodą złapania na "kruczkach" prawnych z bliskiej jemu kategorii prawa karnego.
Zaproponował rozważenie przykładów opartych na dwóch art. "kodeksu karnego":
Większość ustaw, czy to w Polsce czy gdziekolwiek na świecie tworzona jest wg jednakowych wzorców - zapożyczonych zresztą od starożytnych Rzymian.
Najpierw zasada - potem (w określonych precyzyjnie warunkach) wyjątki od zasady.
Tak jest napisane nie tylko prawo bankowe, ale też Kodeks Karny, Cywilny, czy Kodeksy Proceduralne (jak Postępowania Karnego czy Cywilnego)
Prosty przykład:
Zasadą wyrażoną w art 148 k.k. jest - że zabicie człowieka jest karalne - chyba nikt nie ma wątpliwości, że taka zasada jest słuszna. Ale w tym samym kodeksie karnym od tej zasady jest wyjątek - bo widzi Pan człowieka zgodnie z prawem można zabić i wcale nie trzeba szukać tutaj jakiejś nietypowej sytuacji - np. obrona konieczna - kiedy dajmy na to funkcjonariusz Policji zabija osobę, która strzela, lub dźga nożem - powiedzmy ludźmi w tłumie na ulicy.
Albo coś jeszcze bardziej banalnego - art 189 k.k. - stanowi, że karalne jest pozbawienie człowieka wolności.
No ale przecież i od tego są wyjątki. Mimo, że wprost art. ten stanowi, że kto pozbawia człowieka wolności podlega karze... No a przecież w Polsce jest prawie 100 tyś osób pozbawionych wolności w Zakładach Karnych i strażnicy więzienni nie są ścigani przez prokuraturę i sądy. Bo widzi Pan od tej zasady, że karalne jest pozbawienie człowieka wolności też jest wyjątek. I gwarantuje Panu, że nie tylko w Polsce, ale tak samo jest wszędzie na świecie.
Wziąłem za przykład prawo karne bo, najlepiej się tłumaczy na przykładach oczywistych. Tak samo to działa w prawie cywilnym, czy w każdej innej gałęzi prawa.
Tą wypowiedź niedouczonego prawnika czytałem wielokrotnie, ale do dzisiaj nie zrozumiałem, dlaczego on odwołał się do prawa karnego, jeżeli według niego prawo cywilne i karne jest tworzone na "jednakowych wzorcach", więc wyjątku/-ów powinien był szukać w prawie bankowym, gdyż właśnie na nich oparta była moja wypowiedź.
Zanim przystąpiłem do analizy tego przykładu ściągnąłem jednolity tekst ustawy "Kodeks karny" i ... przestudiowałem go.
Efektem tych studiów była wypowiedź będąca kompilacją czynnego prawa (fragmenty podkreślone) i zdrowego rozsądku, kompatybilnego z podanym przykładem o zabójstwie (fragment niepodkreślony):
1. Podlega karze ten kto zabija człowieka
2. Nie podlega karze ten, kto w ramach obrony koniecznej pozbawił agresora zdolności do uczynienia szkody, grożącej atakowanemu utratą zdrowia lub życia.
Widzisz różnicę między tymi zdaniami?
W pierwszym jej o zabójstwie. W drugim o obronie koniecznej.
A więc obrona konieczna nie jest wyjątkiem od zasady o karaniu tego, kto zabija człowieka, tylko oddzielną zasadą prawną."
Zapytacie, dlaczego ja napisałem swój wariant normy z "obroną konieczną", jeżeli przed jej napisaniem, studiowałem kodeks karny?
Jak to mówią, chciałem być precyzyjniejszy od samego Gienka Rapaporta i wrzuciłem ten "sęk" do rozmowy:
http://www.youtube.com/watch?v=JGVOtZjtY-s
Prawnik, który przytoczył ten przykład, natychmiast zszedł z dystansu (okazał się typowym "zającem" w biegu długodystansowym), ale jego miejsce zajął drugi pajac, który postanowił popisać się przed publicznością swoim absolutnie ograniczonym, żydowskim sposobem myślenia i zamiast zająć się analizą zagadnienia, przyczepił się do tej nieszczęsnej dygresji o jednym przykładzie z całego zakresu "jakichkolwiek dóbr chronionych prawem", czyli "zdolności do uczynienia szkody, grożącej atakowanemu utratą zdrowia lub życia.":
Zatem sformułował pan dwie odzielne zasady.
I mamy stan faktyczny kiedy facet zabija innego człowieka i jednocześnie mieści się w tzw. obronie koniecznej (którą pan tak koślawo na swój użytek sformułował).
Zatem według pierwszej zasady podlega karze, a według drugiej zasady nie podlega karze.
Na logikę obie zasady nie mogą być zastosowane jednocześnie. Zatem pytam, której zasadzie przyznaje pan prymat i dlaczego. Proszę to uzasadnić.
Swoje wejście w temat rozpoczął od ewidentnego kłamstwa, gdyż ja niczego nie formułowałem. Pierwsza i druga zasada są nomami opisanymi w kodeksie karnym. Pierwsza to fragment art. 148:
Rozdział XIX
Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu
Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka,
podlega karze
a druga, to transformacja art.25 § 1.:
Art. 25. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera
bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
§ 2. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy
sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
§ 3. Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej pod
wpływem strachu lub wzburzenia usprawiedliwionych okolicznościami zamachu.
§ 4. Osoba, która w obronie koniecznej odpiera zamach na jakiekolwiek cudze
dobro chronione prawem, chroniąc bezpieczeństwo lub porządek publiczny, korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.
Przytoczyłem cały artykuł 25 Rozdziału III "Wyłączenie odpowiedzialności karnej", żeby zademonstrować czytelnikom, jak mafia prawnicza potrafi skonstruować prawo na swoje, korupcyjne potrzeby.
W tym artykule mamy wszystko.
I normę prawną: "Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej ..."
I wyjątek od tej normy: "W razie przekroczenia granic obrony koniecznej ..."
I odstępstwo od wyjątku: "Nie podlega karze, kto przekracza granice obrony koniecznej ..."
Dzięki absolutnej głupocie i bezdarności przedstawicieli mafii prawniczej dostaliśmy żelazne argumenty potwierdzające tezę o pilnej konieczności prawa polskiego.
Logika podpowiada, że Rozdział III kodeksu karnego powinien być sformułowany jak poniżej:
Rozdział III
Wyłączenie odpowiedzialności karnej
Art. 25. § 1. Nie popełnia przestępstwa, kto odpiera zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
Bez żadnych wyjątków, odstępstw, itp.
Pojęcia "obrona konieczna" i "bezpośredni, bezprawny zamach" wymyśliła mafia prawnicza, żeby, jak napisał jeden z dyskutantów ("35Stan"):
Cechą charakterystyczną prawa tworzonego w oparciu o zasady tej cywilizacji, jest jego nieprzejrzystość i skomplikowanie, co ma służyć korporacjom prawniczym zdominowanym przez przedstawicieli cywilizacji żydowskiej, w wykorzystywaniu prawa dla swoich partykularnych interesów(sprzyja to do rozszerzania się wszelkich patologii w tym obszarze, czego wymiar sprawiedliwości w Polsce jest tego jaskrawym przykładem.
