Im dłużej obserwujemy Kosmos i im dokładniejszymi instrumentami się posługujemy, tym lepiej zdajemy sobie sprawę z tego, że przed nami coraz więcej zagadek, a na drodze do prawdy jest coraz więcej przeszkód.
A z drugiej strony:
Im dłużej uczeni zaglądają do wnętrza atomu i im brutalniejszymi posługują się narzędziami [akceleratory (fizycy-doświadczalnicy) + ołówki (fizycy-teoretycy)], tym pewniej wypowiadają się o zdobytej "wiedzy", a swoje zmyślenia przedstawiają jako prawdę absolutną.
Dlaczego ołówek zaliczyłem do brutalnych narzędzi pracy uczonego? Były dwa powody:
1. Ołówki, długopisy i pióra, często są wykorzystywane do mordowania ludzi (uderzenie w arterię szyjną)
2. Wykorzystując ołówek do opracowywania danych otrzymanych w akceleratorze, fizyk-teoretyk może usnąć i ... wybić sobie oko.
Oczywiście, od takiego udaru oka o ołówek można oszaleć, ale niektórzy fizykaliści szaleją już od samej możliwości takiego zdarzenia i dlatego twierdzą, że neutron, to taka "cząstka elementarna", która wyjęta z jądra atomu emituje z siebie cząstkę o masie większej niż on sam, która to cząstka rozpada się na elektron i jakieś tam antyneutrino elektronowe.
Antyneutrino wylatuje z bozonu W? – pytacie.
Nie, według oszalałych przedstawicieli tej dziwnej nauki, nazywanej do dzisiaj, nie wiadomo dlaczego, fizyką, antyneutrino musi być pochłonięte, żeby się bozon rozpadł, o czym można się przekonać studiując odpowiedni schemat jednego z bożków współczesnej fizyki – Feynmana.
Te ich bożki to dziwne stworzenia, wychowane na jakiejś dziwnej literaturze, o czym możemy się przekonać, czytając ich kolejną "prawdę objawioną", o kanibaliźmie twórczym, w rezultacie którego, pożerający swoje "satelity" (elektrony) proton, pozostawia w ekstrementach takie korzystne dla sprawy "produkty", jak neutron i neutrino elektronowe.
W Dziale Nauka produkują się pewne indywidua, które mają ponad 40 lat praktyki obsowania z tymi ichnimi neutronami, ale do dzisiaj nie znam odpowiedzi na zadane wcześniej pytanie:
Z czym oddziaływuje słabo neutron, że rozpada się niby w ciągu 15 śmiesznych minut, od tego momentu, gdy wpadnie w łapy fizykalistów?
Słyszeliście historię o tym, jak to wspaniali fizykaliści, nagradzani obficie Nagrodami Nobla "odkryli" dla nas ok. 400 takich cząstek. I chociaż z większości z tych zmyśleń musieli się wycofać, to i tak, jeszcze w 2010 r. publikują w jednym ze swoich samym prestiżowych czasopism "Physics Letter" Przegląd Cząstek, w których karmią nas szokującą ilością tych wszystkich kwarków i smarków (czytaj - gluonów). Szokującą, gdyż wymienia się ich w tym przeglądzie ok. 220 sztuk.
Nawet najbardziej progresywni zwolennicy Modelu Standardowego nie mogą się ograniczyć z tą ilością, do jakiegoś rozsądnej wielkości i epatują nas 17-stoma bytami.
Myślisz czytelniku, że się nabijam z fizykalistów przypisując im jakieś tam smarki?
Gdzieżbym śmiał!
To oni mnie inspirują do tych żartów swoją niepodkontrolną im wyobraźnią, czego wyraz dali między innymi budując Minimalny Supersymetryczny Model Standardowy, a w nim przypisali krótko żyjącym bytom absurdalne do granic nazwy: skwarki (12 szt.), sleptony (sneutriny, selektrony, smiony, staony), Gaugina (wino, bino, gluino), itd. (aż do psychiatryka!).
Jeśliby oni sami z siebie robili idiotów i niewychodziliby z tym na publikę, to możnaby ich traktować jak nieszkodliwych nauczycieli przysposobienia wojskowego. Ale nie tu było! Oni zawsze muszą być w przodzie kolumny. Oni zawsze muszą być na afiszach.
Do czego to prowadzi? Ot, do takich idiotyzmów o jakich możemy poczytać w Wikipedii:
Neutrino– cząstka elementarna należąca do leptonów. Jest fermionem – jego spin jest równy 1/2. Ma zerowy ładunek elektryczny.
Prawdopodobnie każdy rodzaj neutrina ma swój odpowiednik (antyneutrino)
Antymateria– układ antycząstek. Antycząstki to cząstki elementarne podobne do występujących w zwykłej materii (koinomaterii), ale o przeciwnym znaku ładunku elektrycznego oraz wszystkich addytywnych liczb kwantowych (np. izospinu, dziwności, liczby barionowej itp).
Kto odpowie na bardzo prozaiczne pytanie: Jaki znak ładunku ma antyneutrino?
Każdy czytelnik powinien sobie zadać w tym miejscu pytanie: Czy mogę wierzyć fizykalistom i pozostawać zdrowym psychicznie?
Jeżeli takie cyrki mamy z cząstkami elementarnymi, to czym oni nas karmią, gdy uczą nas o jądrze atomu i jego budowie?
Nie będziemy łamać sobie głowy wieloprotonowymi atomami. Skoncentrujmy swoją uwagę na najprostszym z nich – atomie wodoru.
Dokładna analiza uwag D. Mendelejewa, stosownie jego że Tablicy Okresowej, pozwoliła uporządkować ją zgodnie z sugestiami tego najwybitniejszego uczonego współczesności.
Pojawiła się nowa, "O" (Zerowa) Grupa, w której oprócz dwóch nowych bytów, mononeutronu i praatomu znalazły miejsce gazy szlachetne, przez co dalsze istnienie Grupy VIII przestało mieć sens. Dzięki takiemu zabiegowi stało się to, co sugerował D. Mendelejev – każdy Okres zaczyna się od neutralnego chemicznie pierwiastka, a następujący po nim pierwiastek I Grupy powinien mieć wyższą atomową wagę.
Nowa Tablica Okresowa zbudowana na podstawie pełnego rozwiązania elektrolizy i ustalenia dokładnych potencjałów wszystkich metali, których jest 72, oraz niemetali (historycznie - metaloidów), w ilości 30 pierwiastków.
Udało się ustalić, że istnieją dwa atomy wodoru z ujemnym i dodatnim ładunkami, dwa atomy deuteru, dwa atomy litu, dwa atomy boru, a 3He i 4He to nie izotopy, a samodzielne pierwiastki.
W nowej Tablicy, Kobalt i Nikiel zamieniono miejscami, a zamiast 40Ar wprowadzono 38Ar.
Kiedy cząsteczkowy wodór przepuścimy przez łuk Pietrowa, to otrzymamy dwa różne atomy wodoru:
H(-) – elektroujemny praatom (neutron – ciało kompozycyjne składające się z trzech strukturalnych elektronów i odpowiedniej ilości elektrin) o małym niedomiarze elektrino. On zajmuje 2 pozycję w I Grupie, i jednocześnie 2 pozycję w 1 Okresie, a jego waga atomowa wynosi 0,997404. Numer pierwiastka w Tablicy Okresowej – 3.
H(+) – elektrododatni praatom o małym nadmiarze elektrino. To właśnie ten atom jest pomyłkowo uważany przez uczonych protonem. Jego waga atomowa wynosi 1,018245245. Ten atom zajmuje drugą pozycję w VII Grupie i ostatnią w 1 Okresie. Numer pierwiastka w Tablicy okresowej – 4.
Ten dodatni atom wodoru łączy się z elektronem stanowiąc elektroujemny jon wodoru, czyli ... PROTON.
A dowody gdzie?– pytacie.
One w rękopisie liczącym ok. 600 str. To najbardziej sensacyjne dzieło od czasów publikacji Tablicy Okresowej Pierwiastków. Jeśli otrzymamy normalne, ludzkie warunki publikacji tego dzieła, to jesteśmy gotowi podpisać odpowiednie umowy.
Napisałem w liczbie mnogiej, gdyż jesteśmy zainteresowani w publikacji w polskim i angielskim językach.
